روایتی از تسخیر

«تسخیر» اولین روایت مکتوب از درون سفارت تسخیر شده آمریکا در تهران است. روایتی که توسط یکی از اعضای شرکت کننده در این رویداد به رشته نگارش در آمده.

معصومه ابتکار، دانشجوی سال اول رشته مهندسی شیمی دانشگاه پلی تکنیک تهران چندی پس از تسخیر سفارت آمریکا در تهران به علت مهارتش در کاربرد زبان انگلیسی به عنوان مترجم به جمع دانشجویان تسخیر کننده پیوست. در جریان ۴۴۴ روز گروگان‌گیری، وی به عنوان سخنگوی شوارای مرکزی عمل کرده و در مصاحبه‌ها نقش مترجم را ایفا می‌نمود.
این کتاب روایت «مری» (معصومه ابتکار) از رویداد مهم و تأثیر گذار در روابط دو کشور و تحولات بعدی ناشی از آن است. تسخیر سفارت آمریکا که بعدها به لانه جاسوسی شهرت یافت به رهبری ۵ تن از دانشجویان ۴ دانشگاه تهران و رهبری معنوی حجت الاسلام محمد موسوی خوئینی‌ها صورت گرفت.

وی هدف چاپ چنین کتاب‌هایی را کاهش دیوار اختلاف و سو تفاهمات ناشی از جنگ‌های رسانه‌ای بین دو کشور و رساندن اطلاعات دقیق و بی‌واسطه به مردم برای آگاهی و شناخت حقایق موجود مطرح می‌کند.

«تسخیر» روایت معصومه ابتکار، دانشجوی سال اول رشته مهندسی شیمی دانشگاه پلی تکنیک تهران  است که پس از گذشت چند روز از اشغال سفارت آمریکا، به دانشجویان متصرف می‌پیوندد و به عنوان سخنگوی آنان شروع به فعالیت کرده، تا پایان دوران تسخیر، آنان را یاری می‌نماید. «تسخیر» اولین روایت مکتوب از درون سفارت تسخیر شده آمریکا در تهران محسوب می‌شود که به بیان اتفاقات و رویدادهای پیش آمده در آن دوران می‌پردازد.
این کتاب به زبان انگلیسی و در سال ۱۹۹۴ توسط انتشارات مستقل «تالن بوکز» در کانادا به چاپ رسیده است و چندی پس از چاپ این کتاب در کانادا، ترجمه آن در ایران به چاپ می‌رسد. نثر کتاب روان و ساده است و حالت داستانی آن، خواننده را با خود همراه می‌کند. یکی از نکات جالب توجه کتاب، اشاره به روابط صمیمانه و فعالیت های دانشجوها در دوره گروگانگیری است.
کتاب روایت و زبان دانشجویانی است که به جهت احساس خطر کردن و احساس وظیفه‌ای دینی-عقلی برای جلوگیری از هرگونه مداخله آمریکا به مانند کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ و همینطور بازپسگیری شاه مخلوع، دست به اقدامی انقلابی زده و تصمیم به تصرف سفارت آمریکا در تهران می‌گیرند.این برنامه که در ذهن دانشجویان تسخیر کننده، درازای چندین روزه باید می داشت، ۴۴۴ روز به درازا کشیده شد. مسؤولیت اصلی عملیات بر دوش ۵ دانشجو از ۴ دانشگاه تهران و همینطور رهبری معنوی نیز به عهده حجت الاسلام موسوی خوئینی‌ها بود.
ابتکار که به همراه خانم فروز رجایی فر به عنوان سخنگوی دانشجویان و مترجم به فعالیت مشغول بوده، هدف از تصرف سفارت را در آغاز امر، بازپسگیری شاه و ارتباط بی‌واسطه و مستقیم با مردم آمریکا و تشریح سیاست‌های خارجی غلط و جانب‌دارانه آمریکا می‌داند. وی بدین نکته ازعان دارد که انگیزه‌های ما در این راه [حرکت‌های انقلابی] تا حد زیادی از جذابیت شرکت در فعالیت‌های انقلابی و ماجراجویی دوران جوانی نشأت می‌گرفت.
وی در توصیف تسخیر سفارت آمریکا (که چندی بعد به لانه جاسوسی شهرت یافت) و واکنش‌های آمریکا به آن می‌گوید: «آمریکایی‌ها در تلاش برای ریشه‌کن کردن امری غیر مادی، تمام منابع مادی خود را به طور گسترده بسیج کردند.برای کسانی که به دنبال ثروت و شهرت هستند، تنها فکر از دست دادن این دو کافی است تا به باز اندیشی و سازش وادار شوند. ولی وقتی هدف معنوی در میان باشد، تهدیدهای سیاسی و حتی نظامی نیز کارساز نیست.»
۴۴۴ روز گروگانگیری که با هدف باز پسگیری شاه صورت گرفته بود، پس از مرگ وی با بیانیه امام و شرایط جدید با میانجی‌گری هیئتی الجزایری به پایان رسید. حضرت امام در بیانیه خود نسبت به آزادی گروگانها تأکید کردند که آزادی آن‌ها تنها با بازگرداندن ثروت شاه معدوم، ترک کلیه دعاوی آمریکا علیه ایران، قول عدم دخالت سیاسی و نظامی و آزاد کردن دارایی‌های ایران میسر است.

ابتکار، هدف از انتشار این کتاب را بیان حقایق از درون برای پر کردن شکاف ایجاد شده و پیشروی به سوی گفتگو می‌داند. وی هدف از انتشار این کتاب‌ را بیان حقایق از درون برای پر کردن شکاف ایجاد شده و پیشروی به سوی گفتگو بین دو ملت می‌داند. این کتاب، ۲۰ سال پس از تسخیر لانه جاسوسی در فضای بوجود آمده از انتخابات ۲ خرداد ۷۸ به چاپ رسیده است. آرمانهایی که ذیل «گفتگوی تمدن‌ها» مطرح می‌شد. اهدافی که شاید در فضای کنونی به عنوان مضحکانه‌ترین اهداف شناخته شود.

یکی از نقاط ضعف عمده کتاب عدم اشاره آن به مرگ شاه در آمریکا و تغییر خواسته‌های امام به عنوان رهبر انقلاب از آمریکا می‌باشد. تا قبل از مرگ شاه، در ابتدا تمامی و پس از آن قسمتی عظیمی از خواسته‌های امام و انقلابیون از آمریکا بازگشت شاه به ایران بوده است، اما پس از مرگ وی پیام ۴ ماده‌ای امام جای آن را گرفت. وی بدون اشاره به این موضوع، ساکت از کنار آن می‌گذرد و خاطرات گذشته خود را در فصل پایانی که به روانی فصل‌های قبل کتاب نیست به پایان می‌برد.


در همین رابطه:

+ روزشمار ایرانی: ۱۳ آبان

+ ۱۳ آبان؛ پایان یک قرن رابطه

انقلاب ایران در دو حرکت

پرداختن و دنبال کردن موضوع و رویداد بزرگی چون انقلاب در یک جامعه کاری بس مشکل است. در جنبش های اجتماعی (که نهایتا منجر به انقلاب و یا حتی پس از رسیدن به اصلاحات، فروکاسته می‌شوند یا سرکوب می‌شوند) واکاوی علل و عوامل آن نیازمند اطلاعات گسترده و دانش تحلیلی سطح بالایی است. اینگونه حرکت‌ها (بدون توجه به اینکه به انقلاب منجر می‌شوند و یا خیر) حرکت‌هایی گسترده در سطح جامعه هستند. این گستردگی موجب چند بعدی شدن این امر و همچنین درگیری افراد مختلف در آن می‌شود که هر یک دارای فکر و نظر خاصی هستند. به بیان دیگر رسیدن به اطلاعات ریشه‌ای و تحلیل‌های دست اول و اجتناب از اطلاعات زاید به منظور رسیدن به نظری منسجم و تقریباً منطبق بر واقعیت بسیار بااهمیت می‌نماید.

در این بین نظرگاه افرادی که در راه به ثمر رسیدن این حرکت‌ها تلاش نموده و با ایمان کامل تبعات آن را پذیرفته‌اند به جهت داشتن اطلاعات تاریخی پیش و پس از جنبش و یا انقلاب و همینطور تجربه فعالیت‌های گسترده سیاسی اجتماعی، قابل توجه و بررسی است.

مطالعه و بررسی کتاب «انقلاب ایران در دو حرکت» نوشته مهندس مهدی بازرگان از جهت بیان شده در سلسله مطالب و کتاب‌های تحلیل و بررسی علل و عوامل انقلاب ۵۷ مهم می‌باشد. تجربه و فعالیت ایشان در عرصه‌‌های علمی-سیاسی-اجتماعی، نظرگاه ایشان را به نظرگاهی قابل توجه تبدیل می‌کند.

وی در این کتاب انقلاب ایران را به دو حرکت تقسیم می‌کند که هر کدام از این دو دارای ویژگی و شاخصه بارزی می‌باشند. حرکت اول عبارت است از فاصله زمانی بین «کودتای ۲۸ مرداد تا پیروزی ۲۲ بهمن» و حرکت دوم، پیروزی انقلاب تاکنون. «حرکت اول یا حرکت رو بوحدت و مرکزیت را باصطلاح ریاضی و علم مکانیک حرکت رو بمرکز (سانتریپت Centripete) می‌گوئیم و حرکت دوم را که فرار از وحدت است حرکت گریز از مرکز (سانتریفوژ Centrifuge) می‌نامیم.» تفاوت آشکار بین این دو حرکت، عدم اتحاد و پیوستگی موجود در حرکت اول است که در حرکت دوم تبدیل به گسست و چند دستگی می‌شود. «در حرکت اول مردم بخاطر اهداف بدنبال اشخاص می‌رفتند و ارزش هر کس روی سوابق و خدمت بهدف واحد تعیین می‌گشت اما پس از پیروزی و حصول نسبی مقصود، اشخاص جانشین اهداف یا تعیین کننده اهداف گشتند.» ایشان معتقدند که در حرکت دوم انقلاب و پس از ۲۲ بهمن نه تنها از روحیه انقلابی و شور و ایمانی که از سر عشق به انقلاب بوجود آمده بود، کاسته نشد بلکه فزونی نیز یافت که نمونه‌های معجزه آسا و آثار آن را می‌توان در جنگ مشاهده کرد. ولی مطلبی که اتفاق افتاد و پیرو تغییر جهت انقلاب، ادامه پیدا کرد، گرایش یافتن از وحدت و عمومیت به اختصاص و انحصار می‌باشد که احیاناً به خدمت افتراق و اختلاف شتافت.

وی معتقد است که بی‌تجربگی و ناپختگی در انقلاب و دینامیسم و پویائی انقلاب یا تداوم تحول های بعد از پیروزی موجبات حوادث اتفاق افتاده پس از انقلاب و تفرقه افکنی‌ها و حرکت‌های دورشونده از مرکز را فراهم آورده است. وی عدم تجربه حرکت بعد از انقلاب را موجب پیش آمدن حوادث بعدی انقلاب می‌داند و برای آن وزن زیادی قائل است. دو رویکرد اساسی پس از هر انقلابی در انقلاب ۵۷ با تغییر روبرو شد، تعویض گذشته عملاً تبدیل به تخریب گذشته شد و اصلاح حال و آینده نیز تبدیل به میدان عقده گشائی‌ها شد.

از جمله نکات جالب توجه این کتاب، بررسی و تحلیل آماری شعارهای مطرح شده در راهپیمایی های پیش از انقلاب و مقایسه با شعارهای مطرح شده پس از آن و همینطور رسیدن به آن‌ها به عنوان آرمان‌های انقلاب (و یا نهضت) که به دنباله آن بوده‌اند می‌باشد.